NEVRA

Son derece güzel bir kız... Disiplinli bir aile, günden güne özgürlüğünü kaybeden Beliz. Zenginlik her şey demek olmuyor bazen. Ufacık umut onu mutlu etmeye yeterken, ailesi onu karanlığa, dibe götürmeye, mutluluğunu elinden almaya, yani susmaya zorlarken umudu olan kızımız hatırladığı bazı anılarıyla ayakta durmaya çalışıyordu.

°°°°°°°°°°°°°

"Bak abicim çiçeyk!"

"Biliyor musun güzelim seni anlamıyorum? Aynı çiçeği üç kez bana gösterdin. Ne var bu çiçekte?"

"Abicim dediy ki bu çiçeyk senin ismin. Ben Nevya!"

"Nevra'm benim... Seni kaybetmekten korkuyorum. Sanki birisi seni bizden alacak ve sen hiç gelmeyecekmişsin gibi hissediyorum."

"Abicim çiçeyime bayk!"

"Nevra'm anladım. Çiçeği dördüncü kez gösteriyorsun."

"Eyil abicim."

"Güzelim? Noldu?"

"Abicim dediy ki bu çiçeyk ne zaman ölüyse ben de o zaman gidecekmişim."

"Anlamadım... Ama bu çiçek yapay? Dur bir dakika!"