UNUTMAM LAZIM

Ellerim buz gibi olmuş burnumun ucu soğuktan kızarmış bir şekilde parkın ortasında dikilmiş bekliyorum. Her zamanki gibi hep ben bekliyorum, bana gelsin elimi tutsun bana gülümsesin diye beklemelerim gibi.

Bembeyaz parkın içinde öylece dikiliyorum. Arabasını tam parkın karşısında durdurup indi. Yağan kar kıvırcık saçlarının arasında yerini hemen buldu,usulca gülümsedim. Yavaş yavaş yanıma yaklaştı son kez demişti gitmeden son kez. Tam önümde durdu suratı hemen kızardı soğuğa dayanıklı olmadığını birazdan ellerinin soğuktan kızaracağını elbette biliyodum.Her seferinde azarlamama rağmen beni dinlememesi yine şaşırtmadı tabi.

Gözlerimin içine baktı hiç konuşmadık öylece gözlerimize baktık. Ani rüzgarla ağaçlardaki karlar uçuşmaya başladı. Sert rüzgar esmeye başladı yavaş yavaş yağan kar taneleri sert rüzgara ayak uydurdu. Öylece bakıyordu tek bir kelime etmedi. Soğuktan mı titriyordum yoksa ağlamamak için kendimi sıktığımdan mı? Çok rahattı her zamanki gibi hiçbir şey umrunda değilmiş imajını çizmişti yine suratına. Gülümsedi benim gülümsemeye bile halim yoktu.

Bir adım attım vücudunun sıcaklığını hissedebilecek kadar yakındım. Kafamı kaldırıp yüzüne bakmayı da çok istiyordum ama onun dediği gibi son kez yüzümü göğsüne gömüp sarılıp koklamayı da. O benden önce davrandı belimi saran kolları gevşememi sağladı. Başımı göğsüne gömdüm ağlamıcaktım ona acı vermeyen şey bana hiç acı veremezdi.

Kafamı kaldırdım yüzümdeki yaşları silene kadar ağladığımı farkında bile değildim. Son kez diye fısıldadı. Hatırlatmaktan vazgeçmeyecekti belli. Onayladım onu sondu bu son kezdi. O bir son yazdıysa bu sefer devamını ben getirmeyecektim, beni ittiği elini bu sefer ben tutmayacaktım. Bu sondu bu bizim sonumuzdu o bunu sesli söylemeye bile cesaret edemezken ben ona gülümseyip sesimi çıkarttım. Son