OKYANUS

Teşekkür ederim, var olduğun için.Bu karanlık dünyada, asit yağmurlarının arasında, üzerime ışık dolu bir şemsiye tuttuğun için.

Bir vezir olmak...Bir vezir olmak nasıl bir duygudur acaba?Kaybolduğunda can yakmak, kazanılmak için savaşılan özgür bir savaşçı olmak.

Hep merak ettim.Yine de hep piyon kaldım bu damalı dünyada.Bir kare bir darbe, sonra bir başkası, başka bir kare ve daha ağır bir darbe...Yenil isterler, vazgeç, dön geri.Sanki bilmezlermiş gibi oyunun kurallarını.Geri dönemem.

Bu defa inançlıyım diyorum, bu defa kararlıyım...Biri çıkıyor ve 'Hayır' diyor, 'Yapamazsın!Bu hayali kuramazsın.Bir piyonsun çünkü sen, yasak bölgeye giremezsin.'

Büyük Okyanusun kenarında yaşamak istedim hayatım boyu.Görmeden öleceğimi düşünsem de, asla vazgeçemedim o hayalden.Kendi denizimde dalgalarla boğuşurken, o okyanusu düşleyip durdum.Sonra bir gün bir tufan koptu o denizde, derinlere çekildim, dibe yuvarlandım.Narin bir el tuttu beni, kucağına çekti, sıkıca sarıldı.Gözlerimi korkarak açtım ve onu gördüm.Gülümseyen sıcak bir yüz, masmavi ışıldayan bir çift göz.Benim Okyanusum, Gökçem.

O gün piyon, bir vezire aşık oldu.