El Değmemiş

Bir anneme birde bana uzatılan valize baktım. Onu burada tek başına bırakabilir miydim? Yapamazdım. Ben başka bir hayat bilmezdim ki.

"Anne tek başıma ne yaparım ben." Koluna girip onu yürütmeye çalıştım. "Hadi gel gidelim polise eminim onlar bizi korurlar."

Elini hırsla kolumdam çekti. Üzüntüyle annemin suratına baktım.

"Aptal! Benim gibi mi olmak istiyorsan Ha! Ne dediysem onu yap. Git!"

O odadan çıkmasaydım eğer bunlar olmayacaktı. Allah kahretsin beni!

"Git artık. Git!"

Islak gözlerle anneme bakıp ben seni korurum demesini bekledim ama demedi. Annemin beni kolumdan ittirmesiyle elimdeki valizi daha sıkı sardım.

Hem yürüyor hemde arkama bakıp"Anne ." Deyip onun vazgeçmesini bekliyordum. Yanı bir insan kızını sokağa atamaz ya. Mecburiyetten yapıyordu. Yoksa annem beni sokağa atmazdı ki.

"Git!"

Sokaga dönmeye yakın son kez anneme baktim. Annemin yanında gördüğüm adamlarla adımlarım kendiliğinden durdu. Karanliktan pek yüzleri belli olmasada orta yaşlı olan adam annemin kolunu tutmuş bağırıp çağırıyordu. Basta bu adamın kim olduğunu anlamamıştım taki benim olduğum yere bakana kadar. Lanet olsun bu dün geceki adamdı! Beni görür görmez yanındaki adamla birlikte bana doğru gelmeye başladılar. Ben olduğum yerde durmaya devam ederken annemin sesiyle kendime geldim.

"Koş Bensu koş!"

Hemen harekete geçip koşmaya başladım. Nereye gittiğimi bile bilmeden!