Beş yaşından itibaren yıllarca planlanan intikam için suikastçı olarak yetiştirilen bir çocuk, Atalay.
Konuşmaya ve yürümeye beş yaşında başlamış, hayalleri için savaştığı bu yolda aslında yaşamak ve yaşatmak için savaştığını geç anlayan bir kız, Hayat.
"Neden?" Sorduğum soru ile yere diktiği gözlerini gözlerime çevirdi. Cevap vermediği için sorumu yineledim. "Neden beni öldürmek istiyorsun?"
"İnsanlar doğar ve ölür Hayat. Yaratılış amacımız bu."
Verdiği cevap ile tiksinerek yüzüne bakmaya devam ettim. "Senin yaratılış amacın doğmak ve ölmek değil," dedim gülümseyerek.
"Doğru," dedi hızla. Haklı olduğumu o da biliyordu. "Seninki nasıl yaşamak ve yaşatmaksa benimki de öldürmek."
"Ölmek," diye tamamladım onu. Benim için hazırladığı o silahı yavaşça çıkardım yerinden. Yüzüne doğrulttum ve bekledim. Gözlerinde bir pişmanlık olsa indirecektim silahı ama o muzip bir şekilde gülümseyerek ona doğrulttuğum silaha bakıyordu.
"İşte şimdi amacıma ulaştım."