හඳ එළිය.... ( Completed )

නිමාවක් අභිමුවදි සිනාවක් උසුලනා විඩාපත් දෙතොල් පෙති තව මදක් ඉවසන්න
මුරණ්ඩුම කඳුලකට මදක් අවවාද කොට ඇස් පියන් වසාගෙන තව මදක් සඟවන්න
මුළු හදම දරාගත් දරන්නට බැරි සුසුම හදවතේ කළවරේ තව මදක් රඳවන්න
නිමාවේ කඳුළු අග රැඳී ඇති ඇරඹුමේ සොඳුරුතම හමුවීම තව මදක් විඳගන්න

නිමාවකින් කිසිවක් නිමා වන්නේ නැත. සැමවිටම එය විශ්මයාර්තවත් ආරම්භයකි. අමාවකට සඳ මිය යන්නේ නැත. එය පසළොස්වක සඳ එළියෙන් ලොව නහවන්නට පෙර ගන්නා කෙටි විරාමයක් පමණි.

නිමාව කඳුල වැලඳ ගනිද්දී සිනහව සිප ගන්නා ඇරඹුම එක් මොහොතක දරා ගන්නා හදවත කෙතරම් සුන්දරද?

ආදරය බෙදන හිත්වල ආදරය හිඟ වෙද්දී ඒ හිත් වෛරය වැළඳ ගන්නවා.

" ආදරයයි වෛරයයි අතර තියෙන්නේ ඉඳිකටු තුඩක දුරක්.... "

හඳ එළිය.....