Uzun zamandır seviyordum onu... Ama uzaktan. Cemal Süreya'nın da dediği gibi: "Uzaktan seviyorum seni Kokunu alamadan, Boynuna sarılamadan Yüzüne dokunamadan Sadece seviyorum..." Yaklaşık üç yıldır ona beslediğim karşılıksız sevgi bana acıdan başka bir şey vermiyordu hele ki sınav senemde bunu kendime yaşatmamalıydım.. Boşuna ümitleniyordum.. Sevgilisiyle el ele karşımda otururlarken onun beni sevme ihtimalini düşünmem saçmalıktan başka bir şey değildi. Bugün benim için milattı, artık onu düşünmeyecektim. O gün o, benim için bitse de -ya da öyle sannettiysem de- yıllar sonra güzel bir düzende hayatıma devam ederken karşıma çıkmasıyla bütün dengem altüst oldu. Ne hakkı vardı bunu yapmaya!