Selam ben Liya. Hep yalnız olmuşumdur . En yakın arkadaşım Alara... Annelerimiz ve babalarımız arkadaş olmasa hayatta yüzüne dönüp bakacağım biri değil. Zaten bu zamana kadar neden ona katlandım bilmiyorum. En yakın arkadaşım diyorum ama en yakın arkadaşım olmayı hak etmiyor. Ben küçüklükten beri hep yalnızdım.Çocukken bile beni aralarına almazdı çocuklar. Çekingendim hep. Utanır ve geride kalırdım. Bundan kaynaklanıyor sanırım. Zaman geçtikçe iyice içime kapanık biri oldum. Yalnız biri oldum. Ama bir gün işler değişti . Arkadaşlarım oldu. O arkadaşlar da ailem. Şimdi benim yalnızlığımı , arkadaşlıklarımı ve en önemlisi aşkımı okumaya hazır mısınız? Gelin bu hikayeyi beraber yaşayalım..