"Əsnad, bilirsən bir kitabda nə oxumuşdum?" Duruşumu pozmayaraq başıaşağı halda...
"Nə? " demişdim
Üzümə, gözümə bir dəfə belə dəyməyən o gözlər ilk dəfə mən tərəfə dönmüşdü. Sanki gülümsədiyini bəlli etmək üçün kiçik bir səs tonuyla gülümsündü sonra isə " 'İnsanlar bir-birini seçmirlər. Çünki onlar bir-biriləri üçün yaradılır və həyat bir gün onları mütləq qarşılaşdıracaqdır'. Əvvəl bunları oxuyanda mənə o qədər də mənalı gəlmirdi amma indi düşünürəm, deyəsən düzdür çünki elə olmasa idi həyat bizi qarşılaşdırmazdı,elə deyil mi?"deyə soruşmuşdu ümid dolu olduğunu düşündüyüm gözlərlə mənə baxaraq sonra davam etdi "Bəlkə də sən də mənim qədərimsən?"...