Say You Love Me °~° Choi Beomgyu
  • Reads 41,725
  • Votes 2,724
  • Parts 43
  • Reads 41,725
  • Votes 2,724
  • Parts 43
Complete, First published Jun 22, 2021
Bilinmeyen numara:herkes beni kötü biri zannediyor

Bilinmeyen numara:herkes benden nefret ediyor

Bilinmeyen numara:bu yüzden beni sevmene ihtiyacım var Choi Beomgyu

...

*Kitabın şarkısı -> Seventeen/Hug*
All Rights Reserved
Sign up to add Say You Love Me °~° Choi Beomgyu to your library and receive updates
or
#3song
Content Guidelines
You may also like
The Last Light / Park Jimin /  Tamamlandı by XBetchaX
30 parts Complete
Kimsenin görmediklerini görmüştüm.. Yaşamak için tutunacak bir dal arar olmuştum. Korkuyordum.. Yalnızdım.. Yine ve yine.. Fakat şunu öğrenmiştim kısacık hayatımda çoğu şey sahteydi. Aynı zamanda sana "destek" olanlar. Aslında Hayat yalandan ibaretti.Belki de yalan diye bir şey olmasa ben ilk okulda "yalancı"olarak anılmayacaktım. Söylediklerim yalan değildi. Bir sürü kişi vardı sınıfta, arkadaşlarım dışında... Onlar göremiyorsa bu benim suçum değildi. Daha 9 yaşımda bir hastaneye kapatılmıştım ben. Daha 9 yaşındayken ! Ya gördüklerimden kimseye bahsetmeyecektim ya da bahsetmeye devam ederek hayatımın en güzel anlarını bembeyaz bir odada, bembeyaz bir yatakta geçirecektim.Aslında küçük yaşıma göre zekiydim.Sonuçta hayatta ya zeki olarak zorlukları geçeceksin,ya da hayat seni acımasızca çiğneyecekti. Gittiğim o kocaman yerde küçücük bir bedendim.. Bir doktorum vardı minnet ve nefret duyduğum. Bana fotoğraflar gösterip çıkardı odadan. Hadi ama, rastgele boya saçılmış kağıtları bana gösteriyordu. Ona Ne gördüğümü söylediğimde çeşitli yöntemler uygulandı üzerimde. Dayanamadım ve kabullendim. Gördüklerimi görmezden geldim. Düzeliyordum zamanla... Yani onlar öyle sanıyordu.. Hayatımın acı gerçeklerinden biriydi bu da. Belki de biz doğruları görüyorduk.Sırf doğruları gördüğümüz için annem ölmeyi haketmiyordu... Babam, annemi öldürmekten idam edilirken(!) ben beyaz odamda, beyaz yatağımda kendi kendime bir şeyler yazıyordum.Zamanla bunlara "beste" dendiğini anlamıştım.Bestelerdeki duyguları anlamıştım.Bu şeyleri anlamak için çok küçüktüm fakat hayat zorla da olsa insanı büyütüyordu işte. Türlü zorluklarla yaşamıştım bu hayatı. Açıkcası memnundum halimden. Şimdi ise, en sevdiğim ve bana umut olan bir grupta yer alıyordum. Değişimin nirvanası diye buna denirdi galiba. Cinayetl
You may also like
Slide 1 of 10
The Last Light / Park Jimin /  Tamamlandı cover
Ikigai | Hwang Hyunjin  cover
Yakışıklıları sevmem | Hwang Hyunjin cover
End Desire🍀 "Hyunjin" (✔) cover
Voices |Lee Minho| cover
cover me/ Lee minho  cover
Just For You  │ Hwang Hyunjin ️│ cover
Felix ile hayal et Eski sevgilin  cover
Bebek peri | Vampir ve peri cover
Lise hayatım~PARK JİMİN~ cover

The Last Light / Park Jimin / Tamamlandı

30 parts Complete

Kimsenin görmediklerini görmüştüm.. Yaşamak için tutunacak bir dal arar olmuştum. Korkuyordum.. Yalnızdım.. Yine ve yine.. Fakat şunu öğrenmiştim kısacık hayatımda çoğu şey sahteydi. Aynı zamanda sana "destek" olanlar. Aslında Hayat yalandan ibaretti.Belki de yalan diye bir şey olmasa ben ilk okulda "yalancı"olarak anılmayacaktım. Söylediklerim yalan değildi. Bir sürü kişi vardı sınıfta, arkadaşlarım dışında... Onlar göremiyorsa bu benim suçum değildi. Daha 9 yaşımda bir hastaneye kapatılmıştım ben. Daha 9 yaşındayken ! Ya gördüklerimden kimseye bahsetmeyecektim ya da bahsetmeye devam ederek hayatımın en güzel anlarını bembeyaz bir odada, bembeyaz bir yatakta geçirecektim.Aslında küçük yaşıma göre zekiydim.Sonuçta hayatta ya zeki olarak zorlukları geçeceksin,ya da hayat seni acımasızca çiğneyecekti. Gittiğim o kocaman yerde küçücük bir bedendim.. Bir doktorum vardı minnet ve nefret duyduğum. Bana fotoğraflar gösterip çıkardı odadan. Hadi ama, rastgele boya saçılmış kağıtları bana gösteriyordu. Ona Ne gördüğümü söylediğimde çeşitli yöntemler uygulandı üzerimde. Dayanamadım ve kabullendim. Gördüklerimi görmezden geldim. Düzeliyordum zamanla... Yani onlar öyle sanıyordu.. Hayatımın acı gerçeklerinden biriydi bu da. Belki de biz doğruları görüyorduk.Sırf doğruları gördüğümüz için annem ölmeyi haketmiyordu... Babam, annemi öldürmekten idam edilirken(!) ben beyaz odamda, beyaz yatağımda kendi kendime bir şeyler yazıyordum.Zamanla bunlara "beste" dendiğini anlamıştım.Bestelerdeki duyguları anlamıştım.Bu şeyleri anlamak için çok küçüktüm fakat hayat zorla da olsa insanı büyütüyordu işte. Türlü zorluklarla yaşamıştım bu hayatı. Açıkcası memnundum halimden. Şimdi ise, en sevdiğim ve bana umut olan bir grupta yer alıyordum. Değişimin nirvanası diye buna denirdi galiba. Cinayetl