Bir kalp düşünün ki katili uğruna her geçen gün daha da şehvetli atıyor. Bir kız düşünün kendisi büyürken içindeki aşkı da büyütmüş. Ve bir adam düşünün ki gözünün önünde onun için çabalayan kız hariç herkesi gören. Tanıdık geldi mi? Herkesin yürek sızısı vardır hayatta. Kiminin ailesi sızıdır kalbine, kiminin sevdası, kiminin en yakını.. Elisa'nın yürek sızısı da çocukluğundan beri içinde büyüttüğü biricik aşkı Aytaç'tı. Onu görmeyen, istemeyen Aytaç. Herkese denizken ona çöl olan Aytaç. Tam unuttuğum dediği anda, bambaşka bir şehirde tekrar karşılaştı yürek sızısıyla Elisa. Hani unutmuştu? Unuttuysa bu sızı neydi? Peki ya Aytaç, neden farklı bakıyordu bu sefer. Ama Elisa kendine bir söz vermişti. Bu şehirde yürek sızısına yer yoktu. - - - "Artık seni sevmiyorum. Bir daha o hataya ölsem düşmem." "Çok büyük konuşuyorsun Elisa. Başına gelecek sonra."