Yapılanlar mı incitir kalpleri yoksa söylenenler mi kırar?
Mantığını mı dinlemeli yoksa kalbini mi?
Sevgi mi daha önemli yoksa aşk mı?
Bizler mi fazla kabayız yoksa kalplerimiz mi daha kırık?
İnsan ne çok ikilemde ama!
Bugün birbiriyle çok sık kavga eden bir çiftin çocuğu olsam onlara boşanmalarını söylerdim. Çünkü sürekli birbirlerini kırmalarıdansa , birbirlerini kıramayacak kadar uzak olmaları en iyisidir.
Ya da sevdiğine açılamayan birisini görsem, ona sevgisini sevdiğiyle paylaşmasını söylerdim.Çünkü reddedilsekte hayat buna ağlamak için çok kısa.Aşk karşılıklı olunca aşktır. Tek kişilik olan sevgidir.Bazen sevgi biter ama aşk bitmez.
Ya hayalleri için ailesini karşısına alıcak bir kız görsem,işte ona bir cevap veremezdim. Çünkü ne yapmam gerektiğini bende bilmiyorum...
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022