"Gece Ruhları!" dedim buruk bir gülümsemeyle. "Yarım kalan hayatlar." dedi arkamdan bir ses. Bu sesi tanıyordum. O gelmişti... "Yarım kalan hayatlar..." dedim onu tekrar ederek. Arkamı dönemiyordum. "Bazı hikayeler yarım kalmamalı Azra Karaoğlu!" diye bağırdı bu sefer o ses. Karaoğlu... "Biz yarım kalmadık. Bizim hikayemizin sonu böyleydi. Bitti! Batu... Demirbaş..." dedim gözlerimi sımsıkı yumarak. Benim sözlerim değildi bunlar. Ama olması gerekenlerdi...