Hayatımızda hiç ummadığımız anda kötü şeyler yaşadığımız gibi iyi şeyler de yaşıyabiliyoruz. Bu zorlu yolculukta bizi ayakta tutan şey: sabırdır. *** Nefesim kesiliyordu sanki. Bana karşı her adım atışında kilitlenip kalmam da cabasıydı. Kendime gelmem lazımdı yoksa hiç iyi şeyler olmayacaktı. Yüzünde mest olmuş ifadesi her adım atışında gece lambasında daha da belirginleşiyordu ve korkuyordum. Bir anda içime kaçan ve zar zor benim duyduğum sesimle "Yaklaşma!" diyebilmiştim. Hiçbir etki yaratmadığı aşikardı. Her adım atışında ölüyordum ama onun umrunda bile değildi. Dibime kadar geldiğinde "Madem Baran denen şerefsiz casusluk etmen için seni bana yolladı, dolu tabağı dolu olarak göndermek olmaz." Diyen sözleri odanın duvarlarına çarpıp kulağımı delip geçmişti. ***