Bu hikayede güneş yok...Bu hikayede işık da yok...Bu hikayeye derin bir karanlık hükmediyor... Bu karanlıkda gözümün açılıp açılmayacağını bilmiyorum...Duyuyorum hiss ediyorum amma hiç bir şey yapamıyorum,çaresizim...Çaresizlik nedir bildiniz mi hiç? Elbette biliyorsunuzdur, çünki herkesin başından uzun-kısa geçen bu hayat bize çaresizliyi de, yalnızlığı da, kederi de yaşatmışdır bir şekilde... Amma her kes farklı yaşar bu durumu.. Kimisi gireceği zaman o bilmediği sınava, kimisi çıkarken kendini bekleyenleri bilmeksizin, kimisi geciktiğinde, kimisi birini beklerken umutsuzca, kimisiyse umutla bekleyemezken yaşar yaşamın şu çıkmaz sokağını... Ama ben... Benim hayatım beyaz bir gömlekdi hem de bembeyaz... Ama yavaş yavaş kırmızıyla lekelediler onun her yerini, sadece bir yer-kalbim beyaz kalmışdı... Bilemezdim ki ona daha büyüğünü yapacaklarını, onu Gecenin en siyahına boyayacaklarını....