Wattpad in Mafya; Yeraltı Katliamı (Tutkunun bedel ) adlı ilk kitaptır. Aşırı şiddet, korku , küfür, ve cinsellik içermektedir. Lütfen rahatsız olanlar okumasın.
Sınır +18
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
Kesit 1; DEPREM
(Yazardan)
-Anne, anne burdayım anne
-annem (öhhöhö) nerdesin kızımmm?
-Anne nolur kurtar beni, anne
Kadın kızını toz-dumanın arasında ne kadar arasada bulamıyorum. Sinirden ellerini saçlarına geçirerek çığlık atdı.
Tam bu anda 3 -cü deprem kendisini göstererek çözülmüş binanı sallayarak bloqlardan biri tam benim uzerine çöküyordu ki , refleks olarak sağa kaydımız ama geçdi çünki kadının ayağı sıkışdığı için bloq tam kolunun uzerine düşmüşdü.
Kadının dudaklarından bir çığlık daha çıkmışdıki , karşında kanını dolduracak manzara ile kalbi sanki göğüs kafesinin çıkmak azat olmak bu işkenceye görmemek için kaçmak istiyordu.
Kadının karşısında 6 yıllık, kalbinin ve ruhunun sahibi, kocası ve eli ile sımsıkı tutduğu 4 yaşlı her zaman yüzünden gülüş eksik olmayan, canından bir parça olan küçücük oğlu
-Anne, anne, anne kurtar benii
Artık bitmişdi,
Bitmişdi
Her şey
$$$$$//$$$$$//$$$$$
Kesit 2: zehir ve panzehir karışımı
-Kırılan bir kalbi tekrardan onarmak olmuyor malesef. Eğer kendimiz gibi, kalbimizde bir yapboz misali olsaydı, bu dünyanı yaşamanın ne anlamı kalırdı ki . Sen benim ruhumu öldürdün.
Benden, hiç olmayacak olan " bizden " olan bir parçanı öldürdün.sen biz'im olma şansımizi kendi ellerinle yok etdin. Sen kalbindeki o kinli yarattığın zehirle, hem panzehiri ni hem de bu panzehirin küçücük mucizesini inadin yüzünden kayp etmiş oldun.
(Ardı tanıtım bölümünde yer almaktadır. L)
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."