"Gelemem şimdi"dedim kısık sesle. " Ya hadi güzelim 2 dakika zaten yokluğun anlaşılmaz bile"dedi ısrarla. Gülümseyip sanki o görebilecekmiş gibi kafamı tamam anlamında salladım ve "tamam sadece 2 dakika"dediğimde"sadece 2 dakika"diye tekrarladı. Telefonu kapatıp hemen hazırlandım ve sessizce evden çıkıp her zaman Kemal'le buluştuğumuz yere ilerledim. Arabaya yaslanmış beni bekliyordu. Koşarak gittim ve sarıldım. Kollarını belime doladığında kulağıma fısıldadı. " Seni çok özledim" "bende seni çok özledim" dediğimde gülümsediğini belli eden sesinden anladım. O gülünce bende ister istemez gülüyordum. Ayrıldığımız da elimi tuttu ve "gel"diyerek beni peşinden yürütmeye başladı. "Nereye" diye sordum şaşkınlıkla. Arabayla niye gitmiyorduk onu anlamamıştım. Kısa süre sonra geldiğimiz yere baktığımda şaşkınlıkla gözlerim açıldı. Olduğum yerde kalakalmıştım. Etrafıma baktığımda Kemal yoktu. " Kemal"diye hafif bağırdığımda sesim sadece yankı yapmıştı...Tutti i diritti riservati
1 parte