Sessiz itiraf

Ona bir daha onunla evlenmek istemediğimi söylediğimde sinirlenmişti. Yüzüme bakmamamak için çaba harcıyordu. Önümde boş boş dolanmaya başladı, gömleğinin yakasını açarak.

Birden "Sen benimsin kadın! Bunu o kafana sok! Şimdiki hayatında da, sonraki hayatında da seni bulup yine sana aşık olurum. Benden kaçışın yok! Sen bana aitsin!" deyip kalbini eliyle sıkıca tutmaya başladı. Nefes alamıyordu. O an ne yapacağımı bilemedim. Yanına yaklaşıp "İyi misin?" diye sorduğumda dudaklarıma yapıştı. Gözlerim kocaman açılmış beynim olayın şokunu atlatmaya çalışıyordu. Onu kendimden itmeye çalıştım ama nafile. Benden katbekat güçlüydü.

Bir elini belime sarıp, diğer eliyle başımın arkasına baskı yapıyprdu. Nefesimin kesildiğini gördüğünde benden ayrıldı ve nefes nefese konuştu. "Bana hala eskisi gibi iyi geliyorsun. Sen benim hem zehirim, hem de ilacımsın. Bu koskoca adam sana muhtaç."