•Cam Zemin•

Yere hızla çarpan yağmur damlaları... O an duyduğum tek şey buydu. Arkamda yıllarca evim dediğim ama hiç bir zaman ait olmadığım yeri bırakıp, son sürat koşuyordum. Bu buz gibi havada etrafımda yağan yağmur damlaları ve ardımda o iğrenç insanın sesi. Bu sefer her ayrıntısıyla tanıdığım yerden kaçmak için hızlanmıştı ayaklarım.

Büyük bir acıyla anılarımı ardımda bırakırken geri döneceğimi biliyordum, oda biliyordu. Bu arkamda onun sesini son duyuşum değildi.

"Geri döneceksin..."

***

Yeşil gözleri artık eskisi gibi parlamıyordu. Üzüntünün kırıntılarını taşıyordu sanki. "Size bunu yapmak istememiştim..." Gözleri dolmuştu. Kendini sıkıyor gibi duruyordu. Az daha yanımda dursa göz yaşları yanaklarından süzülecekti sanki. Aynı şey benim içim de geçerliydi. Ama bu yaptıkları affedilemezdi. Onu daha fazla dinlemeden yanından ayrıldım ve 'bizimkilerin' yanına doğru adımladım.

Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı...

***

Umut'un ayrı ayrı yetiştirdiği yedi genç, toplanıp bir ekip hâline gelir ve Umut'un işlerine yardım edip, çeşitli görevlere çıkar.

***

"Cam bir zeminin üzerindeyiz, ve zemini hangimiz kıracak bilmiyoruz..."

Başlangıç - 30 Mayıs
Bitiş - ?