Ölüm Rabıtası

Doğum günümde öldüm. Hersey cok tuhaf.. Bir sabah kalktım ve ölü bulundum. ölümü hala gömmediler ruhumun derinliklerinden sesleniyorum bu nedenle. sesimi sadece hiç kimse duyar. peki ya yazdıklarım ? bilemiyorum. yıllarca bir bedenin içinde tıkılıp kalmışım halbuki böyle daha da güzelmiş herşey. Kimse görmüyor kimse umursamıyor. içimde birşeylerin boşluğu var. ölü olduğumdan olsa gerek. gülümsüyorum. elbetteki ölülerde güler. ve öldü diye gömüyorlar insanları korktuklarından kaçıyorlar. ve gömüyorlar sonsuzluğa. ve hiç uğramıyorlar onların yanlarina yağmurlu havalarda,karda.. birtek yazın mı güzel bu mezarlıklar, solan çiçekler bu gözyaşları. Her kış kuruyor bu topraklar. kışın susuz kalan toprak..
ben şanslıyım henüz gömülmedim. Bir sabah ölü bulundum ve gömülmedim. Çünkü annem 5 aydır kızının ölüsüyle yaşayan psikopat bir doktor. ölü bulunduğumda hicbir hasarım yoktu. Uykuda yaşanan beyin kanaması. Başkada bir bildiğim yok. Fakat şimdi yatağımda yatan bedenime baktığımda delik deşik