"Hayallerimdeki hayatı yaşarken yere çakıldım." dedim gözlerimi önümdeki kahve bardağına indirirken. "Umarım her şeyi düzelteceğim." Yıllardır yanımda olup desteğini benden esirgemeyen biricik dostum masanın üstündeki elimin üstüne elini koydu. Ona baktım. Gözlerim doluyordu. "Sen çok güçlüsün. Sakın ama sakın bir şeylerin mahvolduğunu düşünme." dedi. Dudaklarımı birbirine bastırıp kafamı salladım. "Haklısın." dedim. Dostumun da aklını karıştırmışlardı, çok belliydi. Bu savaşta neredeyse yalnız olduğumu işte o anda anladım.All Rights Reserved