Η Υβόννη λατρεύει την θάλασσα...την λάτρευε από μικρή. Τα καλοκαίρια της τα περνάει δίπλα στην παραλία στο εξοχικό της, στην Αίγινα αγναντεύοντας τα κύματα. Με τίποτα όμως δεν μπορούσε να φανταστεί τι κόσμος κρύβεται κάτω από αυτά τα κρυστάλλινα νερά... Πόσο μάλλον ότι κάπου στα βάθη της θα ζούσε αυτός που θα ερωτευόταν παράφορα. Διότι σε μια υποθαλάσσια πόλη που λέγεται Πιέτρα, κατοικούσαν ορισμένα πλάσματα... Γοργόνες και γοργόνοι, κρυμμένοι από τους ανθρώπους, ζούσαν μια ήρεμη ζωή, η οποία όμως δεν έμοιαζε να αρκεί στον Αζούρ, έναν νεαρό γοργόνο, ο οποίος είχε την τάση να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να παρατηρεί, έστω από μακριά, τους ανθρώπους, πάρα της αντιρρήσεις της οικογένειας του.
Τι θα γίνει όμως όταν οι δύο τους θα συναντηθούν και θα περάσουν ολόκληρο το καλοκαίρι μαζί; Είναι ποτέ δυνατόν μια κοπέλα και ένας γοργόνος να ερωτευτούν; Και αν ναι, πως θα κρατήσει αυτή η σχέση; Γιατί, όπως λέει και ένα παραμύθι, αν το ψάρι και το πουλί ερωτευτούν, που θα χτίσουν την φωλιά τους;
"Κλείσε τα μάτια σου" μου λέει στο άσχετο και πλέον ήρεμος. Προσπαθώ να χαλαρώσω τις ανάσες μου από την ένταση της στιγμής.
"Τι;" τον ρωτάω στην προσπάθεια μου να καταλάβω γιατί μου ζητάει κάτι τέτοιο.
"Κλείσε τα μάτια σου, Άντα" επαναλαμβάνει σοβαρός και ξεφύσαω.Κάνω αυτό που λέει και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.
"Ωραία, τα έκλεισα. Τώρα;" τον ρωτάω τσιτωμένη χωρίς τα νεύρα που είχα να μου έχουν περάσει. Νιώθω την ανάσα του υπερβολικά κοντά στο πρόσωπο μου και τα χείλη του σχεδόν ακουμπούν τα δικά μου.
"Τι κάνεις Στέφανε;" αναφωνώ μόλις τα χέρια του μετακινουνται στην μέση μου.
" Σςς, σκάσε και φίλα με"
DON'T COPY THE STORY