SAYHA

Bedenini saran ve saniyelerle zamana karşı savaşıp hârlanan tutku alevi onu kimsesizlerin mezarlığına gömüp üzerini zehirli sarmaşıklarıyla sarmıştı. Yarasına tuz basan elleri boğazına çöken bir karabasandı, bu inkâr edilemezdi.

"Benim değilsin diyorsun,
Senin değilim, o halde.
Ya bu, kor alev de ne?
Basit zevklerin doğurduğu yaşanmışlıklar yüreğimde kor alevleri hârladı, gerçek hislerin kalıntılarını tenimde iz bıraktı.
Senin sigaranın külü, benim kalbimde derin bir yara bıraktığında ben senin kalbinde ki o paslı zinciri hislerime kenetlemeye çalıştım.
Sonra, ne oldu?
Zincir koptu, zevkten öte duygularımı ruhuna tattıramadı, usul usul dökülerek yerle yeksan oldular, tutunamadan..."

Karan Asil, sadece tatmin olma uğruna zevk almanın ve zalim dünyanın yüz gösterdiği karanlık hayata sahipti. O bir kadını sevemezdi, o bir kadını esareti altına alır daha sonra kendi yangınına ortak ederek ruhunu parçalara ayırıp kor alevlere teslim ederdi. Kadın, alevlere teslim olurken sadece viski dolu kristal kadehini yudumlar ve gelecek talihlisini beklerdi. O, taştan kalbi asla gerçek hisleri tadamazdı, ona kendini inandıracak tek kişi kendisiydi.

Alvina Rosa, sakin hayatına heyecan katmak isterken bu yangına ortak olur. Başta istediği gibi zevkin doğurduğu, çılgın hislerin oluşturduğu patika yoldan ilerlerken bir anda esaret altına alınmasıyla ruhu tutuşup alevleri içine alarak islerin ortasında ölüm kalım savaşında bulur kendini. Ya kıvılcımları tamamen içine alarak karanlık dünyaya giriş yapacaktı, ya da kendini ölümün kıyısına atarak ruhuna işleyen adamın kendisini günbegün nasıl yok ettiğine tanık olacaktı.

O talihine karşı boyun eğerken, zalim adam umursamadan onu yakmaya devam edecekti.

(Yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!)