Soğuk odanın boyası yer yer dökülmüş silik duvarlarına,küflü yüzeyine bakarak düşündü kız.Hayatını,geride bıraktıklarını ve en önemlisi ilk defa geleceğini düşündü.Bunu yapabileceğini hiç tahmin etmezdi ama yapmıştı işte.Nasıl olduğunu kendisi de bilmiyordu.Sadece kaçmıştı.İnsanlardan,kalıplardan,bilinmemezlikten kaçmıştı.İnanmadığı birşey uğruna yaşamaktan bıkmıştı.Yalanlardan kaçmıştı.'Yalanlardan başka bir yalan için kaçtım.' diye düşündü birden,sonra yavaş yavaş hatırlamaya başlamışken içeriye tanıdığı bir yüz girdi ve bütün düşüncelerini böldü.Adını bile bilmiyordu kız çocuğun.Sadece ona güvenmişti ve onu evine getirmesine izin vermişti.Belki de kızın kötü yanı buydu.Hep başkalarına çok çabuk güvenebiliyordu.Tabi son zamanlarda değişmişti bu özelliği,artık kimseye güvenmiyordu kolay kolay.Ama bu çocukta onu çeken birşeyler vardı.İçinden bu çocuğa güvenmek geldi ve o da dinledi bu sesi her zaman olduğu gibi.
Yıllar önce başlayan bir ayrılık hikayesi.
Daha doğduğu gün ölüm emri verilen bir kız.
Sırlarla dolu bir hayat.
Nefret duyulan bir beden ve sevgiye muhtaç bir kalp.
Yıllardır dedeleri tarafından kadınlara karşı bir nefretle büyüyen dört abi ve bir kardeş .
Kız çocuklarını bir utanç kaynağı olarak gören bir baba.
Yıllardır öldüğünü bildiği kızı için içi yanan bir anne.
Ve ailenin değerini bilen masum bir kız.
Peki sizce bu sekiz kişi onca engele rağmen aile ola bilecek mi?
"Aşiretmiş " sırf kız çocuğu olarak doğduğu için bilinmeyen biri tarafından ölüm emri verilen lakin ağasının emrine rağmen bir masuma kıyamayan bir kahya ile başlayan bir gerçek ailem kurgusudur.