Soğuk odanın boyası yer yer dökülmüş silik duvarlarına,küflü yüzeyine bakarak düşündü kız.Hayatını,geride bıraktıklarını ve en önemlisi ilk defa geleceğini düşündü.Bunu yapabileceğini hiç tahmin etmezdi ama yapmıştı işte.Nasıl olduğunu kendisi de bilmiyordu.Sadece kaçmıştı.İnsanlardan,kalıplardan,bilinmemezlikten kaçmıştı.İnanmadığı birşey uğruna yaşamaktan bıkmıştı.Yalanlardan kaçmıştı.'Yalanlardan başka bir yalan için kaçtım.' diye düşündü birden,sonra yavaş yavaş hatırlamaya başlamışken içeriye tanıdığı bir yüz girdi ve bütün düşüncelerini böldü.Adını bile bilmiyordu kız çocuğun.Sadece ona güvenmişti ve onu evine getirmesine izin vermişti.Belki de kızın kötü yanı buydu.Hep başkalarına çok çabuk güvenebiliyordu.Tabi son zamanlarda değişmişti bu özelliği,artık kimseye güvenmiyordu kolay kolay.Ama bu çocukta onu çeken birşeyler vardı.İçinden bu çocuğa güvenmek geldi ve o da dinledi bu sesi her zaman olduğu gibi.
Huzurla yaşadığın evinde yalnız mısın gerçekten?
Hiç tanımadığın ve sokakta g ördüğünde yüzünü çevirdiğin biri ile paylaşmak ister misin?
Peki ya onu sevmeye ne dersin?
Bu, evsizlerin değil, bunu sanata dönüştüren köstebeklerin hikayesi...
❥
h.k. gümüş