İstanbul sokakların da kırgınlıklarımdan ve unutmak istediklerimden kaçıyordum. O an ayağım takıldı ve yere düştüm.Yerden kalkmadan dizlerimi kendime çekip kollarımı etrafına sardım ve gözyaşlarım akmaya başladı. Tüm acılarımı, kırgınlıklarımı, öfkemi çıkartmak için bağıra bağıra ağlıyordum. Sonra yanıma biri diz çöktü. Başımı kaldırdığım da O vardı. Kurtuluşum... 'Bugüne dek tüm düşmüşlüklerinden, yaralarından, kanından, izinden, acından öpüyorum vurgun olduğum'All Rights Reserved