+ Nasıl geçti senin çocukluğun Lavinya? Çocukluğunu yaşayan insanlardan mısın sen? - Evet, yani sanırım öyle. 3 yaşına kadar babamla görüşemedim ben ama babam geldiğinde telafi etti olmadığı günleri. Babam geldikten sonra ailemle hep birlikteydim ben, tek çocuk olduğum için sıkılırdım ama babam hep benimle oynardı. Hatta biliyor musun bir ara bir çocuk, oyuncak mağazasında babamı ölen babasına benzetip sarılıp ağlamıştı. O an babam yanımda olduğu için kendimi çok şanslı hissetmişim. Keşke babalar ölümsüz olsa...Peki ya sen, senin çocukluğun nasıldı Ateş? + Benimki de senin ki gibiydi işte ama ben babasıyla oyun oynayan çocuk değil, babana sarılan çocuk gibiydim. Twitter'da şans eseri tanışan iki kişi. Kim bilir belki de şans eseri değildir? İkisinin de birbirine olan duyguları çok farklı. Aynı şehirde, birbirlerine çok yakın ama bir o kadar da uzak olan iki kişi bunlar... Mesafelerin değil hislerin uzak olduğu bir hikaye, Ateş ve Lavinya'nın hikayesi... ➣ 10.06.23 ☯