20

Çok isterdim yanımda olmaktan mesut olan dostlar, arkadaşlar... Bir sahil kenarı boyunca yürünecek o güzel yerleri gezebilmeyi, gülümsemeyle anılan fotoğraflar çekebilmeyi, sabit bir yerde kalabilmeyi, sürekli değişen yerlere inat dostlarla, arkadaşlarla sabit sevgiyle kalabilmeyi, gülebilmeyi, eğlenebilmeyi, sevmeyi, sevilebilmeyi, en çok da güvenebilmeyi, ne çok isterdim... Bittiğimi hissediyorum ama tükendiğimi. Aralara sıkıştırılmış birkaç mutlu anı dışında yaşadıklarını düşünmek istemiyor insan... 20 yıl bu kadar mutsuz, belirsiz, arafta kalarak, yalnız geçmemeliydi diyor. Geçiyor işte, ömür dediğin... Bitip tükeniyor insan işte tek bir insana dahi güvenemeden, sevginin s'sini bile göremeden, saygı duyulmayan hisleri, onuruyla, gururuyla yaşamaya, tökezlememeye çalışıyor her ne olursa olsun. Reva mıydı peki? Revaymış demek ki. Bizim de imtihanımızmış yalnızlık denilen bu haslet. Bak, en zor anında kim yanında? Hiç kimse. Yalnız duvarlar var sırtını yaslayabileceğin. Kalan yine onlar sana, kalan yine onlar...

17.07.2021