Σειρήνα των Θαλασσών

Εκείνη ήταν θαλασσινή και εκείνος ήταν στεριανός και η ζωή τους απλά καταδικασμένη.

«Κάποτε μου είχες πει ξεχύσου στον κόσμο τούτο σα θάλασσα,διεκδίκησε ότι σου ανήκει και κέρδισε το,πολέμα για αυτό,καν'το δικό σου αλλιώς δεν θα μπορέσεις να πορευτείς με αυτό το μαράζι στην καρδιά,αλλιώς είσαι καταδικασμένη να πνιγείς από τα ίδια σου τα νερά.Τα θυμάσαι αυτά σου τα λόγια;Εγώ δεν τα ξέχασα ποτέ και προσπάθησα,αλήθεια προσπάθησα να τα καταφέρω αλλά νικήθηκα.» παραδέχεται εκείνη και τα θαλασσινά της δάκρυα δεν στερεύουν όπως και ο πόνος που κρύβει στην καρδιά της.