Kalbimi yaslayacak, başımı koyacak bir yere eksikliğim hiç dinmedi benim. Aramak... Evet arayışlar... Ama neyi, nerede.... Say ki, hiç okuma yazma bilmiyorum. Her gün gökyüzünden düşüp yüz bin defa yere çakılıyorum.Kanasa da dizlerim, ayağa kalkıp yine yeni, yeniden yaşama tutunmaya çalısıyorum. Yağmur nasıl yağar, neresinden yeşerir toprak öğrenmeye çalışıyorum... Bitti mi dersiniz hiç uyanılmamış gecelerin sabahları... Hiç sanmıyorum...! Yine de her sabah uyanıyor, gökyüzüne bakıyor ve "yaşıyorum " diyorum . Her şeye rağmen mutlu olmaya çalışıyorum...
3 parts