Written by: BabyKoleengg PROLOGUE ~~ Ang puso ko parang puzzle, pinaglalaruan, binubuo pero may sisira. May mag bubuo ulit pero may magsisira na naman. Pero tulad ng ng ibang bagay, hindi ito makukumpleto kung may kulang. Parang sa chess, hindi magwowork ang dalawang players kung kulang ang chess pieces nito. Tulad sa buhay natin, pag nawala na ang taong bumubuo ng buhay natin kahit ano pang buo mo may kulang pa din. Sa pag sira ba nito, ay mabubuong muli? Kung ang isang parte ng ito ay nawala na? Posible pa bang mabuo ito? oh habang buhay nalang kulang ang pagkatao mo? Habang buhay ka na lang bang mahihintay sa makaka tapal sa puwang ng puso mo?