Çocukluğum cok sessiz, kırılgan, birilerinin tabirine göre ezik olarak geçti.Evin en küçükten bir büyük cocuguydum hemde ne çocuk bir büyük kardeşimle aramızda on yaş vardı bundan dolayı hep yalnız büyüdüm bu yalnızlık öyle bir yalnızlıkki cevreme karşıda yalnizlastim onlarca çocuk gezerken oynarken, yerine göre kavga ederken ben bahçeli evimizde yalnız oyun oynadım, adeta bütün dünyam o bahceydi orayı dünya gibi en az türkiye gibi düşünür bütün hayallerimi ve bütün insanlığı bu beşyüz metre karelik alana sikistirirdim.Pardon sıkıştırma degildi bildigin o bahcede yeni bir dünya kuruyordum haylerimde.
ne geniş bir hayal gücüm varmış."Varmış" çünkü artık yok.
KARAKTERLER VE OLAYLAR TRAJİK HALE GETİRİLETEK YAZILMIŞTIR.
"Evdeki hizmetçiler neyse sende o sun"
zorundalıkda olsa ben onun karısıydım.
"Bekaretini bozduktan sonra sana asla elimi bile sürmeyeceğim şu karşıdaki koltukda yatıp kalkacaksın asla yakınıma gelmeyeceksin!" dedi kalın sesiyle.
Ben bir ömür bu adamla nasıl evli kalacaktım.