Kalabalıklar arasında yalnız kalmak...

Kalabalık caddelerden geçiyorum, kalabalık ortamlara giriyorum.. Ama kendimi yalnız hissediyorum hem de yapayalnız.. Nasıl anlatabilirim ki derdimi? Yanımda yoksun şuan da belki yanımda olsan anlatsam derdimi sana beni anlardın ama yoksun işte. Hiç olmadın ki zaten.. Mutlu sevgililer görüyorum mesela, o kadar mutlular ki kahkaha atmaktan konuşamıyor bazıları, bazıları ise birbirlerine derin derin bakıyorlar sadece.. Ama biz hiçbiri olmadık çünkü "biz" olamadık. Çünkü senin geçmeyen bir geçmişin vardı... Bunları sana söylesem belki bana kızarsın belki kırılırsın o yüzden bunları şuan sana değil buraya yazıyorum. Bana kırılma, kızma dayanamam olur mu? Bırak yalnız kalayım ben kalabalıklar arasında yalnız kalmaya alıştım çünkü..