Acının Saf Sevgisi

Nedir ki kalbimin yansıması ; Bir çocuk gülümsemesi mi?
-Yoksa hayatın bana darbelerinin hediyesi mi?
-Biz ne zaman güvendiysek , o zaman kaybettik tüm hikayemizi...

Kimdi tanıdığım insanlar ben kendi benliğimi birkaç saate elimde kardeşimle kaybettim. Nasıl vicdansızmışız oysaki milletçe ,nasıl kalpsizmişiz. Bizi aldattan şey neydi?
Hayat mıydı ?
Yoksa inancımız mı ?
Bizi aldattan kandıran oysa kendimizdik içimizdeki ruh görmediğim bir aynaydı bilmediğim kendimdi hepimiz kendimizi tanıdığımızı gördüğümüzü sanarız oysa biz kendimizi ayna dışında hiç görmedik yada içimizdeki saklı olanı başkaları bizi gördüğü kadar tanır . O yüzden bizi bizden daha iyi tanır bu yüzden kalbime artık güvenmiyorum çünkü ben kendimi kandırıyorum ...
Bu yüzden turkuazı sevin, mutluluğu sevin, kalbimize bize bağlayan rengi sevin turkuaz bizi bize bağlar hayatı görmemize kendimizi tanımamızı sağlar. Ben artık renklere güvendim baktıkça kalbimi dolduran renge...
Acın yüreğini ısıtacak kadar sevgi dolu.
Yansıdığın rengi unutma , yaşadığın mevsimi unutma çünkü hatıralar seni büyütecek içindeki ateşi tek bu dindirecek...