Ölümün Portresi

Yaşam ile ölümün arasındaki o ince çizgideydim sanki. Elimi uzatsam o beyaz ışığa değicekti ayağımı aşşağıya uzatsamda sanki ölümsüzlüğü bulucakmışım gibi.

Ama her ikiside aynı gibiydi ayağımı uzatıp yaşamaya devam etsem bile sonum o kara toprak olmıycakmıydı.

Bir an için her şeyin karardığını ve gözden kaybolduğunu hissettim. Sanki ben bir kuklaydım ve biri beni oynatıyordu ben kıpırdamak istesemde üzerimdeki ağırlık izin vermiyordu.

Bu işin sonu hiç iyi değildi ama huzurdu bu.Aynı zamanda ise tarifsiz bir acı bu ikisi nasıl birleşebilirdi ki.