Viraha (G x G)

-Hiç insan olmak istediniz mi?

+Hayır, Waiola.

Bunu söylerken, asla rengini anlayamadığım gözleri bana dikildi. Sanki bunu neden sorduğumu merak ediyordu.

-Neden insanlara karşı bu kadar katısınız? Neden nefret ediyorsunuz?

+Katı değilim, Waiola...ben sadece kırgınım. Nefret etmiyorum...bu...bu çok uzun bir konu.

Biliyordum ki, ne ben ona "konu ne" diye sorabilirdim, ne de o anlatırdı. Sessizlik çöktü. Kafasını yere dikti ve parmaklarıyla oynamaya başladı.

+ Waiola...sen "viraha" nedir biliyor musun?

-Hayır efendim. İlk kez duyuyorum. Bu kelimenin anlamı nedir?

+Hintce bir kelime. Bir insanın diğer insandan yada varlıktan ayrıldıkdan sonra onu sevdiğini, değer verdiğini ve belki de aşık olduğunu anlaması anlamına geliyor.

-Çok güzel bir kelime. Ne kadar anlamlı...ama bunu neden söylediniz?

+İnsanlara neden kırgın olduğumu kısaca özetledim işte. İnsanlar hep viraha yaşar. Küçükken oyuncaklarıyla oynamazlar, onları parçalar, kolunu bacağını koparırlar. Ama oyuncakla oynayamayacak yaşa geldiklerinde, başkasına vermek istemezler. Kedi, köpek sahiplenirler ve çoğu zaman hayvana bağırır, hep şurayı dağıttı, orayı tırmaladı, burayı kemirdi diye söylenirler. Ama hayvan öldüğünde, ağlamaya başlarlar. En kötüsü bu kural aşk için de geçerlidir. Hep kavga eder, hep bir tarafı üzer, kırıp dökerler...asla kendi egolarına ters düşen birşey yapmazlar. Gururları vardır onların. Oysa aşk gururla anlaşa bilir mi Waiola? Sonunda bir tarafı kalmaktan vazgeçecek kadar canından bezdirirler. Sonra nasıl gitti? Beni nasıl bırakdı diye de dövünürler.

-Haklısınız ama en azından suçlarını anlıyorlar sonunda? Öyle değil mi?

Başını yeniden aşağıya dikti. Sonra gülmeye başladı.

+Waiola...emin ol, bir daha o kişi, o zamanlar, o hayvan geri dönse...yine aynı şeyi yaparlar. İnsanlar asla değişmez. İnsanlar iyleşemez.