Nad pięknym modrym Dunajem

„Niestety, taka już jest ludzka natura - niekiedy brak nam umiaru w swych żądzach i ambicjach, a moja żądza okazała się być znacznie silniejsza od zdrowego rozsądku, bezstronności i etyczności. Jakkolwiek brzmi to melodramatycznie i ckliwie: jego lodowate oraz beznamiętne spojrzenie rozpaliło we mnie pragnienie bycia kimś więcej niż zwykłą, niegodną zainteresowania, nieznajomą turystką, pragnienie wzięcia czynnego udziału w otaczającej mnie rzeczywistości, zamiast oglądania jej, jak jakiejś historycznej partii szachów. Moje wnętrze rozsadzała niepohamowana chęć bycia zauważoną. Stąpałam po cienkim lodzie, a zbliżał się czas decyzji."