MAZİ KALBİMDE SAKLI

Ölüm kıyametin habercisiydi. Bir nefes kesildi ebediyete, bir ruha nefes üflendi, can buldu kana karıştı yitip gidenin aksine.

Ruh bedenle birleştiğinde kurumuş toprakta çiçekler açtı karanlık gecede.

Ve bir can eksildi mazinin kayıp sayfalarında.
Bir sayfa eklendi kopan o sayfaların yerine.

Yollar kesişti, yollar ayrıldı o gecenin sonunda.
Küçük bir çocuğun hıçkırıklarıyla aydınlandı zifiri karanlık.

Güneşin ışığıyla temizlendi karanlığın kötü alametleri.

Günahlar işlendi, veballer ödendi. Ve sonra yıllar geçti, yollar değişti.

Bir aşk kurban edildi geçmişe...

Aşk neydi?
Onunla birlikte yaşamak mı yoksa ölümü kucaklamak mı?

Belkide vazgeçmekti, sevdiğinden ve nefesinden.

Aşk vazgeçmekti baş edemediklerinden. Bir gülüşüne ömrünü vermekti...