İsyan | Küçük Bir Kızın Feryadı |

Ağladı küçük kız. Ama üzüldüğü için değil. Acı çektiği için ağladı. Boyun eğmek zorunda kaldığı için ağladı. Ama adam ona acımadı. Elinde sıkıca kavradığı kemeriyle bir kez daha vurdu küçük kızın sırtına acımadan. Küçük kız ağladı. Ve yalvardı adama durmadan. Ve bu yüzden tiksindi kendisinden.
Yalvarışları anlamsızdı, bağırışı anlamsızdı, yardım çığlıkları anlamsızdı, ağlaması anlamsızdı. Ama umursamadı küçük kız devam etti haykırışlarına, yardım çığlıklarına, ağlamasına ve kendisinden tiksinmesine neden olan yalvarışlarına. Ama biliyordu. Küçük kızın acısı bitince yine o odaya kapatılacaktı. Korkusu bundandı. O odadan çok korkardı minik Ahu. Çünkü oda da Ahunun kaderini yaşıyordu. O yüzden soğuk ve karanlıktı. Ama Ahu acılarını düşünmekten korkardı. Düşünmemek için çok uğraşırdı ama başarısız olurdu ve sonunda geçmişine yenik düşer ağlardı. Ta ki ağlamaktan yorgun düşene kadar. 5 yıl olacaktı neredeyse. 5 yıldır katlanıyordu bu işkenceye.
~~~~
Minik Ahu büyümüştü artık. En son 5 yıl olacakken artık 10. yılı olacaktı bu işkence yerinde. Kendisinden tiksiniyordu artık. Ruhu çoktan asmıştı kendisini ama bedeni yapamamıştı. Olmamıştı kendisine kıyamamıştı Ahu. Bunu yapsa kimse onu umursamazdı biliyordu ama yapmadı, yapamadı. Çünkü umudu vardı hala. Minik Ahunun umudu vardı ama şimdiki Ahunun yoktu. Ahu çocukluğunu bırakmak istemedi. Ona bu işkenceyi yapmak istemedi.
~~~~
Doğum günüydü Ahunun buradaki 11.yılına girecekti bu gece yarısı. Ama Ahu ağlamak istiyordu. Ölmek istiyordu ama olmuyordu. Çok denemişti. Hepsinde de canı fazlasıyla yanmıştı. Ama o gece bir şey oldu. Kurtuldu oradan Ahu. Belki eline geçtiği kişiler Ahunun canını daha fazla yakacaktı ama umursamadı. Artık yüzü gülüyordu. Belki de hayatı boyunca ilk defa böylesine içten gülmüştü.