Yaşamak, hissetmek bile anlamını yitirmişti benim için. Verdiğim kayıplar, acılar ve çok daha fazlası... Lanetler savurduğum, korkunun tüm bedenimi kapladığı o gün. Benim için her şeyin bittiği ya da bittiğini sandığım başlangıçlar... Girmiş olduğum yeni hayat, arkamda bıraktığım herkes ve her şey bana zaten o gün tüm öfkesini kusmuştu. Elisa, üniversiteden mezun olduğu gece hayatında deprem etkisi yaratacak ve sonra onu tsunamiye sürükleyecekti. Yeni kapılar, hayatlar ve kişilikler. Elisa bunların hepsine ayak uydurabilecek miydi? "Hayatında iz bırakmış tüm o acıları dindirebilirim." Evet. Bunu yapabilecek tek kişi sensin. "Ama benim senin üzerinde bıraktığım o izleri daha çok seviyorum." Ah kahretsin! Onun ağzından bunları duymak bile kalbimi yerinden çıkartabilecekti.