Meant to be innocent, born as sinners

"Bu gece ay çok güzel değil mi sevgilim?"

Bembeyaz silüeti yemyeşil gözleriyle baktı Valerine Evey'e sadece, gülümsediğinde gülümsedi. Ardından kayboldu. O kaybolunca hava soğudu, ay karardı ve su çalkalandı yanına çağırırmışçasına. İkiletmedi Evey, soğuk karanlığın onu içine hapsetmesine izin verdi. Göl yuttu onu, yüzme bilmiyordu, çırpındıkça boğuldu, boğuldukça dibe çakıldı sanki karanlık eliyle kavramış onu dibe çekiyordu...
Onu gördü, Valerine'ini, zümrüt yeşilini, gün ışığını, karanlıkta parlayan ateş böceğini. Uzattığı elini tuttu ve beraber çıktılar o karanlıktan, ona gösterdiği papatya tarlalarına, beraber yürüdüler...