"Bugündü. Yarındı. Uyumadan önce aldığım son nefesti. O bir şairin katiliydi. O bir yıldızdı. Bir bulut, o yağmurun ta kendisiydi. Aşık olduğumda dudağımda oluşan tebessümdü. O Küçük Prens'in çiçeği, O Kafka'nın Milena'sıydı. Çok fazla gülümser, çok fazla ağlardı. Güldüğünde yıldızlar parlar, ağladığında yağmur yağardı. Onun gökyüzüne fısıldadığı sözler, bana yaşamayı öğretmişti."