Sandrino

"Judal parang awa mo na wag mo naman akong iwan, mahal kita ta alam kong mahal mo din ako" pagmamakaawa ko habang umiiyak.

"Di kita mahal" walang emosyong sabi nito at makikita sa mga mata nito na seryoso ito, para namang tumogol ang mundo ko ng banggitin nya ang mga katagang yun.

"Dahil ba bakla ako, dahil ba mahirap ako?" tanging naging tugon ko lang.

"Hindi sa ganun, minahal naman kita Ino pero wala na yung pagmamahal na yun nabura na ng tuluyan" muling tugon ng lalaking labis kong minamahal.

"Eh ano ang kulang Judal?" ako.

"Bumalik na ang taong totoo kong mahal at babae sya kaya akong bigyan ng mga anak at pamilya" muli nyang sabi.

Parang bomba naman itong sumanog sa mukha ko, ibig sabihin ginawa nya lang akong panakip butas.

"Mag iiwan ako ng dalawang milyon sapat na siguro iyon para maging kabayaran sa pag ligtas mo sakin."

Nag pintig naman ang aking tenga sa narinig at sabay nun ang isang malakas na sampal sa kanya.

Nakita ko itong nagulat at galit na ginantihan ako ng dalawang suntok, isa sa tyan at sa mukha ko, ramdam ko ang sakit at tuluyan na akong bumagsak sa kinatatayuan ako.

Narinig kong pumasok si lola galing salabas at sabay non ang pag dilim ng aking paligid at nawalan ng malay.