Echo(kookmin)

«اِکو»

تکرار!
تکرارِمرگِ وجودِ بی تکرارش تو لحظات متوالیِ زندگیش،هیچوقت تکراری نمیشد!

از تمام عالم، یه فضای کوچیک به اندازه آغوش "اون" رو می خواست و همون براش ممنوعه ترین بود.
.
.
.
.
.

نفس عمیقی کشیدو با صبوری و صدای آروم تری ادامه داد.
-مثل همیشه با هم حلشون میکنیم پس ازم فاصله نگیر!دور نشو!فرار نکن! مهم نیست اون مشکل کوفتی چیه با من ازش عبور میکنی.

شمرده شمرده ادامه داد
-من...ازش...عبورت...میدم.

دستشو کشید و دوباره سمت حموم رفتن.اینبار مقاومت نکرد،صدای غر زدنشو در حالی که دمای آب و تنظیم می کرد می شنید،اجازه داد وان پر بشه.
.
.
.
.
.
قطره های عرق روی ستون فقراتش سر می خوردن.فشار عصبی داشت از پا درش میاورد اما تغییری توی صورتش ایجاد نکرد.به صورتش خیره شد.

-می دونی در آخر به اینجا میرسی ولی هر دفعه تکرارش میکنی.

"عوضی"خطاب بهش،تو دلش گفت. سعی کرد صداش نلرزه.

+و هر بار به این نتیجه میرسیم که من راست می گفتم.غیر از این بوده؟

کمی روی مبلش جا به جا شد و به نشونه نه سر تکون داد.
-حرفات دلیل خوبی برای اعتماد کردن نیست پارک.

با دست به خودش اشاره کرد.
+بدنم چطور؟اون می تونه دلیل خوبی باشه.

نگاهی به سرتا پاش انداخت.
-باید ببینم...

با اشارش،افرادش به سمتش اومدن.ناخداگاه دستاشو مشت کرد و محکم ایستاد.چرا عادت نمی کرد؟چرا نجات