Nasıl bir araftı bu? Nasıl bir yıkılış? Bu nasıl bir acı ki... kelimeler birbirine dolanıyor? Göz pınarlarımda dolup taşan bir deniz. Yüreğimde kor kor yanan bir ateş ve gözlerimde derin bir keder... Daha nasıl bir intikam... Cümleme bir noktayı çok görecek kadar yoruldum. Herşeyi eksik bırakıyordum bu günlerde bir gün şiirlerle bile dertleşememekten çok korkuyordum.. korktuğum andayım.. Yazamıyorum kelimeler uçuyor yüreğimden. Sanırım artık gerçekten tükendim..! Şiirlere konuşamayan insan yok olur demiştim ya yok oluyorum sanırım beni bu yok oluşa sürükleyen insanlar bir bir geçip gidiyor gözümün önünden ve elimden hiçbir şey gelmiyor... Ben karanlık bir kızım.. Kendi içine kapanan... artık düşünmekten yorulan bir kızım.. ve hep öyle kalacaktım. * 17 yaşında hayallerini annesi ve babasıyla gömen genç kızın hayat zorluklarına karşı mücadelesi...