Benim de bir kalbim var..

Ella kendisi de dahil olmak üzere tüm arkadaşlarının
ellerini yüzünü baştan aşağı pastel boyalarla boyarken tam bu sırada dışarı da
yağmur yağmaya başlamıştı. Bunu fark eden ella Hadi dedi dı-şa-rı-ya! Koşun,
ha-diiiiii! Bina hızlı adımlarla kapıya doğru koşan kızların ayak sesleri ve
özgürlük çığlıkları ile yankılanıyordu. Ella başına gelecekleri hesap etmiyordu
bile, mutluydu çünkü. Bahçeye indiler ve yağmurla kucaklaştılar. Pastel
boyalarla ince ince düşen yağmur damları birbirine karışıyor yüzlerinde adeta
bir renk cümbüşü oluşuyordu.Çocukluğuydu bu Ella’nın. Masumiyetin çocukluğu.
Tam da o sırada Ella’nın gözlerine biri takıldı,bu oydu evet bu oydu.Her sabah
pencereden gizli gizli geçişini izlediği çocuk.  

Louis kapının önünden geçiyordu dağınık kumral saçları
yemyeşil gözleriyle.. Ella gözlerini kırpmadan onu izliyordu bir ses duydu ve
irkildi. Samantha Moretti’ydi bu. Ella,elaa,ellaaaa derhal odama! diye
bağırıyordu. Tüm kızlar odalarına büyük bir korkuyla kaçıştılar.Louis bu sırada
Ella’yı farketti. Demir parmaklı boyundan haddince uzun kapıya yaklaştı.

-“Yine çıldırttın lanet olası kadını küçük kız.”

Dedi serseri bir gülüşle. Gözlerini devirdi ella,derin bir
nefes aldı ve dudaklarından şu sözler döküldü.

-“En azından çıldırabiliyor, bir kalbi var çünkü .”