SENKLİNAL
  • Reads 26
  • Votes 7
  • Parts 1
  • Reads 26
  • Votes 7
  • Parts 1
Ongoing, First published Aug 16, 2021
Mature
2030 yılının kasım ayında çıkan 3. Dünya Savaşı'nın sonunda insanlık sığınaklarda yaşamak zorunda kalmıştı.
Sığınaklar da geçen zorlu yüz yılın ardından insanlık hasret kaldığı yeryüzüne sonunda kavuşmuştu fakat sorunlar tek bunlarla sınırlı kalmıyordu. Çıkan savaştan dolayı radyasyondan etkilenen insanların vücutları değişime uğrayarak insanları daha iri ve tehlikeli yapıyordu.
Halk bu insanlara mutantlar demeye başlamıştı.
Mutantların binlerce insan öldürmesi sonucunda mutasyona uğrayan insanların toplanması ve öldürülmesi hükmü verildi.
Bu hükmün ardından askerlerden bir grup oluşturuldu ve bu insanların görüldükleri yerde toplanması sağlandı.
Ancak hükümetin bilmediği bir şey vardı radyasyondan etkilenen tek grup mutantlar değildi.
Anastasia Olga'nın hikayesi de işte tam burada başlıyordu.
All Rights Reserved
Sign up to add SENKLİNAL to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
 ᴘsɪᴋᴏᴘᴀᴛ[Bitti] cover
Mafyatik Aile cover
Gerçek Ailem-Gece cover
Acıların Sözleşmesi  cover
Patron cover
Kayıp Yüzük cover
AMED DE AŞK CEHENNEMİ (tamamlandı)  cover
BAKICI  cover
Beden Hocası +18 cover
YASAK DENEY cover

ᴘsɪᴋᴏᴘᴀᴛ[Bitti]

27 parts Complete

ZORLA EVLİLİK VARDIR, ONA GÖRE OKUYUN. Umursamaz tavrı beni sinirlendirmişti, babamın götünden resmen ter akıyordu. Kapıyı kapattı ve stresle bana baktı, bende ona baktım. "Bu adamla seni evlendirmek zorundayım Yağmur, bu adama karşı çok dikkatli olacaksın duydun mu beni?" Dedi, şaşkınca ona baktım, ilk defa beni düşündüğüne dair bir konuşma yapmıştı. Ama bu beni zorla evlendirdiği anlamını değiştirmezdi. Yinede uzatmamak adına, "tamam" diyerek içeriye geçtim, adamın ismi neydi acaba? Neyse, adamın yanına mecburen oturdum ve bacak bacak üstüne atarak elimle oynamaya başladım, adam benden tarafa bakmazken yutkundum. Sakin olmam gereki- "Evet kızım nasılsın? Maşallah pekte güzelsin." Diyen amcanın sesiyle daha bir gerginleştim. "İyi... iyiyim amca." Dedim, acaba amca demese miydim? Amca ise bana gülerek baktı. "Bana Arda baba diyebilirsin." Dedi, baba demek doğru gelmiyordu. "Peki," dedim sadece, Arda amca ile babam konuşurken bende anneme bakıyordum, o bile stres içinde yanımdaki adama bakıyordu. Adını sorsam bana söyler miydi ki? "Şey... adını öğrenebilir miyim?" Dedim yanımdaki adama mırıldanarak, adam yaslandığı yerden bana baktı. "Kerem."