Don't judge the book by its title!
***
"Akala ko may pinagkaiba ka sa lahat, Chaz. Pero wala kang pinagkaiba... mas malala ka pa. Ikaw na ang pinaka-walang kwentang lalaking nakilala ko!" Singhal ko sa kaniya habang walang tigil ang paglandas ng aking mga luha.
Pagak itong tumawa, "nakilala mo na ba lahat ng lalaki sa mundo, Trixie? Hindi ka pa mulat sa mundo. You're just 18 years old trying hard to be an Engineer. Wala kang mararating dahil bobo ka, tanga ka." Huminto muna ito sandali saka ako nito tiningnan mula ulo hanggang paa.
"Look, what you are right now? You're a mess. Hindi ko hinangad kailanman na magkaroon ng anak sa isang katulad mo, Trixie. Mataas ang standard ko hindi sa mga nerd na kagaya mo. I'm an Architect now, ikaw kailan ka gagraduate? O, gagraduate ka pa ba? Kung gagraduate ka, papasa ka ba sa board exam?" Umiling-iling ito habang sinasabi niya ang mga panlalait niya sa akin na ngayon ko lang nalaman.
This story is not plagiarize.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.