{ONE SHKT} her gün yatağında oturup pencereden bakardı aneviya, yıldızlar kayınca dilek tutardı hep, tuttuğu dilek de hep ayını olurdu: "bir gün ben de pencerenin arkasındaki insanlar gibi olmak istiyorum". o pencerenin önünden geçenler aneviya'ya merakla bakarlardı, niye hep orda oturduğunu merak ediyorlardı ama hiç kimse sormaya cesaret edemiyordu.All Rights Reserved