BAZI İNSANLAR BÖYLE YAŞAR
  • Reads 2,626,784
  • Votes 151,560
  • Parts 48
  • Reads 2,626,784
  • Votes 151,560
  • Parts 48
Ongoing, First published Aug 19, 2021
Mature
Lina Kara, babasıyla ettiği kavga sonucu babasını kendi kafasına sıktığı bir kurşunla kaybeder. Bu kayıp kendisinden de birçok şey götürür. Borçlar ve vicdan azabı arasında sıkışırken zaman pek iyi davranmaz ona. On ay kadar sonra eski halinden eser yoktur artık. Hissizleşmiş ve yaşama olan hevesini kaybetmiştir. Kendisini bazı insanlar böyle yaşar diye teselli ederek annesi ve kız kardeşi için yaşamaya devam eder. Sıradan bir gün çalıştığı çiçekçiye gelen gizemli bir adamın ricası üzerine bir çiçek teslimatına çıkar. Ölüm anlamına gelen çiçekleri teslim ettiği adamın babasının otopsisini yapan adli tıp uzmanı olduğunu ertesi gün savcılıktan gelen bir telefonla babası hakkında sarsıcı gerçekle öğrenir. Adli Tıp Uzmanı Aral Çakırca'ya götürdüğü ölüm çiçeklerinin ikisi için olduğunu anlar. Babasının peşindeki birtakım organizasyon üyeleri, Lina'nın, Kadir Kara'ya gidecek olan anahtar olduğuna eminken Lina bunun ne demek olduğuna başta anlamasa da zamanla yaşananlar anlam kazanmaya başlar. Bilmediklerinin bildiklerinden fazla olduğunu Aral Çakırca ve Savcı Yiğit Atalay'la bu olayı çözmeye çalışırken keşfeder ve ailesinin kendisinden sakladığı sırlarla bir bir yüzleşmeye başlar. 

Saklanırım göz önünde.
Gelir geçer önümden.
Ben görünmez değilim.
Hiçe sayar beni gözünde...
Bu bir bilmece...
Söyle bana Lily... cevap ne?
All Rights Reserved
Table of contents
Sign up to add BAZI İNSANLAR BÖYLE YAŞAR to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
You may also like
Slide 1 of 10
AKÇA (DÜZENLENMEKTE) cover
Delmar +18 cover
Kahraman Babam  cover
DÖRT ÇEYREK cover
FRANSIZ GÜZELİ  cover
SARMAŞIK +18 cover
Ablamın Üvey Oğlu  cover
𝗡𝗲𝗿𝗱𝗲𝘀𝗶𝗻 𝗞𝗮𝘆𝗹𝗮? - (Gerçek Ailem) cover
Bir Ship Meselesi • Yarı Texting cover
maskeli Meftune +18 cover

AKÇA (DÜZENLENMEKTE)

29 parts Ongoing

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."