Fotoğrafı Çekilmiş Anılara

Sabahın tercihi yapılmamıştı henüz gün doğmamış kimse uyanmamıştı. Pencereden gelen yağmur sesi ve serinliği yüzüne vuran ben hariç. Kaç gün olmuştu uyumayalı? Kaçıncı gündü bu kokusunu alamadığım? Günlerden neydi onu bile bilmiyordum. Kim olduğunu bildiğim yabancıyı özlüyordum o kadar iyi tanıyordum fakat kokusu değişmişti bana tanıdık bir yüzdü. Hatırlıyorum Beyoğlu’nun en güzel gözlü kadınıydı. Sonra oturdum kalktığım yerden pencereden dışarı baktım. Yağmura ellerimi uzattım. Sol elimi sol cebime götürüp paketten bir sigara çektim, iki dudağımın arasında bir zehir vardı çakmağı ateşlememle zehir bu kez ciğerlerime hücum etti. Sonra o eski duvar saatine baktım. Saat dört olmuştu. Herkes uyuyor ben özlüyordum. Moda sahilinde sarılmıştık, bir çay içmiştik , birbirimizi sevmiştik. Ne kadar anlam verirsen hayata o kadar erken kaybedermişsin, ne kadar değer verirsen kadına o kadar erken özlermişsin. Bunu anladığımda neler olup bittiği hakkında düşünemiyordum, ağlayamıyordum.